O przebudowie pałacu donosił w 1905 roku „Architekt”: „W zupełnym prawie stanie opuszczenia znajdował się pałac w Płazie, gdy majątek ten kupił hr. Adam Starzeński. Parterowy pałacyk o złym podziale pokoi, z płaskim gontowym dachem i szczytem schodkowo zakończonym nad loggią środkową, musiał ulec zmianie. Z powodu przeburzenia kilku ścian parteru i powiększenia pokoi trzeba było dobudować skrzydło, które choć niesymetrycznie ustawione, nie razi, gdyż przez dodanie piętrowego ryzalitu środkowego w budynku głównym z loggią drugiego piętra i dachów mansardowych na jego skrzydłach, budynek główny rozmiarami swemi stał się dominujący. Na tylnej fasadzie narożne wieżyczki mieszczą klatki schodowe do pokoi służbowych i gościnnych. Mansard nad ryzalitem środkowym pomieści wkrótce dużą ozdobną salę, skąd śliczny widok na daleką okolicę Tenczynka i Lipowca”.

Po przeciwnej stronie dziedzińca, od południa, znajduje się, częściowo zachowany zespół gospodarczy, złożony z murowanej zabudowy. W jego skład wchodzi kuźnia dworska, którą można zwiedzać.
Pałac otacza park posiadający XVII/XVIII-wieczne założenie barokowe, przekomponowany został w XIX w. Znajdują się tam szpalery, alejki oraz część leśna. W parku podworskim rosną pomniki przyrody: tulipanowiec, lipy, jesion.

Istnieje legenda, że pod rozległym drzewem na środku parku przy dworze hr. Starzeński zakopał drogocenne przedmioty. Z każdym rokiem przedmioty tam zakopane są coraz droższe. Łup czeka na kogoś, kto go wykopie. Podobno skarb może odnaleźć tylko prawowity spadkobierca. Mimo zniszczeń dokonanych w roku 1945, pałac w Płazie uniknął losu większości rezydencji w Polsce Ludowej: architektura i parkowe otoczenie ocalały dzięki adaptacji dla Domu Pomocy Społecznej. Przepadł natomiast wystrój wnętrz. Zespół parkowo-pałacowy: pałac, zespół zabudowań gospodarczych, park oraz ogrodzenie z bramami został wpisany w 1998 r.do rejestru zabytków ze względu na swą wysoką wartość i bardzo dobry stan zachowania.