Jedną z ciekawszych postaci historycznych związanych z Balinem jest Baliński, lekarz i alchemik z końca XV i początku XVI wieku. Maciej Stryjkowski, w dziele O początkach, wywodach, dzielnościach,
sprawach rycerskich i domowych sławnego narodu litewskiego..., opisuje jego działalność przy leczeniu Aleksandra Jagiellończyka. Baliński, nazywany „setnikiem” za wysokie honoraria, był znany z wykorzystywania lekarstw i czarów. Odmówił udania się do chorego króla bez zapłaty 300 złotych. W Wilnie przygotował dla króla łaźnię parową z mocnymi ziołami, co według niektórych kronikarzy przyczyniło się do pogorszenia stanu monarchy.

Kronikarz Bielski dodaje, że Baliński ukrywał się w Balinie, mieszkał wśród górników i unikał rozgłosu. Zarzucano mu fałszywe podszywanie się pod potomków Laskarydów oraz niebezpieczną działalność medyczną na Węgrzech. Mimo tych oskarżeń, współczesni historycy uważają, że mógł być ofiarą dworskich intryg.

Interesujący jest fakt, że Baliński, oprócz medycyny, zajmował się górnictwem i alchemią. W tamtych czasach wierzono, że rudy ołowiu mogą przemieniać się w srebro, a to w złoto, co łączyło obie dziedziny. Możliwe, że zainteresowania naukowe, a nie chęć unikania rozgłosu, trzymały go w Balinie, blisko jednego z najstarszych ośrodków górnictwa kruszcowego w Polsce.

Dodatkowo, Stryjkowski wspomina, że chorzy przyjeżdżali do Balina, gdzie przebywali w „chrominach” – co mogło być pierwotną formą szpitala czy sanatorium. Baliński miał również pozostawić po sobie dzieło medyczne „De preastentia medicinae”, choć jego terapie mogą być dziś postrzegane jako błędne. Jego figura pozostaje zagadką i tematem dyskusji wśród historyków.